آپولو را من هوا می‌کنم!

توی موفقیت پروژه آپولوی ناسا یک نفر ادعا می‌کرده که کلیدی ترین وظیفه به اون محول شده !

توی این پروژه متخصصان بسیار زیادی حضور داشتن و خیلی از اون ها مجبور بودن ۲۴ ساعته کار کنن؛برای همین نیاز بود تا به شکلی در برابر خستگی و خواب‌آلودگی مقاومت کنن.

حالا فکر می‌کنید شخصی که خودش رو کلیدی ترین مهره ناسا تو این پروژه می‌دونسته کی بوده؟

کسی که باید مدام قهوه درست می‌کرد و با این قهوه به متخصصان و محققان کمک می‌کرد تا بر خستگی غلبه کنن و پروژه رو به اتمام برسانن !

اسم «سندروم آپولو از این همین ماجرا گرفته شده؛ سندرم آپولو اصطلاحیه که به شخصی گفته میشه که تمام دستاوردهای تیم رو به نام خودش ثبت میکنه به همین دلیل متخصصان منابع انسانی باور دارن فردی که همه دستاوردها رو به نام خودش ثبت میکنه دچار چنین عارضه ایه.

سندرم آپولو زمانی خودش رو نشون میده که در هر تیم دو یا چند آپولو حضور داشته باشن یعنی چند فرد توانمند دور هم جمع میشن اما نمیتونن تیم خوبی بسازن این تیم روی کاغذ بسیار شگفت انگیز به نظر میاد، اما در عمل توانایی کسب دستاوردهای بزرگ رو نداره و مدام شکست میخوره

«دکتر مردیث بلبین یکی از پیشگامان نیمسازی، توی کتابش از نتایج غیر قابل انتظاری که در عملکرد تیم ها  دیده بود گفته.

بلبین میگه تیم هایی که اعضاشون باهوش هستن و توانایی ذهنی بالایی دارن امکان داره کارها رو با کیفیتی پایین پیش ببرند و نتایج بسیار ضعیفی کسب کنن.

تیم هایی که با سندرم آپولو دست و پنجه نرم میکنن توی تصمیم گیریها مشکلات اساسی دارن و زمان زیادی رو صرف بحث های بی ثمر و مخرب میکنن اعضای چنین تیمی تمایل دارن که طبق خواسته خودشون رفتار کنن و اهمیتی به خواسته هم تیمی ها ندن این آشفتگی و خودرایی باعث سخت تر شدن مدیریت تیم و پایین آوردن احتمال موفقیت در کار میشه.